Αναρτήθηκε στο Facebook
Στις 15/10/1944, πριν 80 χρόνια, τέλειωσε νικηφόρα η τριήμερη μάχη της Νάξου που απελευθέρωσε το νησί από τους κατακτητές Γερμανούς. Στα δύσκολα χρόνια της κατοχής στη Νάξο, η μάχη εναντίων των κατακτητών δεν γινόταν μόνο μέσα από τη δράση των αντιστασιακών οργανώσεων, αλλά και με το τραγούδι, λαϊκό ή έντεχνο. Πέρα από τις εκατοντάδες κοτσάκια, του πολέμου, της σκλαβιάς, της πείνας, της απελευθέρωσης, ένα ποίημα του λογοτέχνη Νίκου Σφυρόερα, που μελοποιήθηκε, αγαπήθηκε και τραγουδήθηκε πλατιά, ήταν το «ΧΡΑΜΑΚΙ ΑΠΕΡΑΘΙΤΙΚΟ». Το ΧΡΑΜΑΚΙ εκφράζει το δράμα της πείνας που ξεκλήριζε την ορεινή Νάξο, που ως πολιτιστική δημιουργία και ιερό κειμήλιο ανταλλάσσεται με τα στοιχειώδη είδη της επιβίωσης, δίνοντας ταυτόχρονα την ελπίδα της λευτεριάς πάλι μέσα από τον συμβολισμό της νέας δημιουργίας. Είναι ένας ύμνος στη γυναίκα, στη μάνα που δημιουργεί, που εκποιεί το πλούτο της για να ζήσει τα παιδιά της, που αφιερώνει τη νέα της δημιουργία στη πολυπόθητη λευτεριά.
Χραμάκι Απεραθίτικο
στον αργαλειό φαμένο
για προίκα φυλαγμένο.
Σε σπίτι λιβαδίτικο
για γάμο στολισμένο
σ’ αντίκρισα στρωμένο.
Σ’ αντίκρισα και δάκρυσα
κι έφερα στο μυαλό μου
την πείνα στο χωριό μου.
Ποια μάνα Απεραθίτισσα
σε πούλησε να πάρει
φασόλια και κριθάρι.
Καινούριες μέρες έρχονται
και η κάθε μια θα φάνει
της Λευτεριάς το χράμι.
Ο αείμνηστος Μιχάλης Γρατσίας (Δίφραγκος) αφηγείται την ιστορία του. Ευχαριστούμε τους συντελεστές του ντοκιμαντέρ, τον Καπετάνιο, τον Φλώριο Γλέζο, την Κυριακή Κληρονόμου και την Σταμάτα Βλακού, για αυτό που μας άφησαν.
