Αναρτήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2022 στο Facebook
Πολύ ιδιότροπο το Ναξιώτικο κρινάκι της άμμου ή κρινάκι της Παναγίας, αφού δεν φυτρώνει πια στις αμμοθίνες, στις παραλίες που είναι σπαρμένες με ομπρέλες. Αρκεί μια βόλτα στην Πλάκα για να διαπιστώσεις ότι το ένα είδος του φυτικού βασιλείου εκτοπίζει το άλλο… Στη παραλία μπροστά στο ξενοδοχείο «Στέλλα» που δεν υπάρχουν ομπρέλες, οι αμμοθίνες είναι γεμάτες με κρινάκια. Ενώ πέριξ των ξακουστών Μπιτσόμπαρων, των πολυτελών παραγκουπόλεων και των ατέλειωτων μάκρο-αλυσίδων κρεβάτο-ομπρελών, δεν υπάρχει ούτε για δείγμα ένα κρινάκι!
Την εξήγηση δίνει χρονογράφημα του Π. Μανταίου στην Εφ_Συν, για το κρινάκι κατά τη μυθολογίας μας: «θα μπορούσαμε να το πούμε και κρινάκι της Ήρας. Που κάποτε, λέει ο μύθος, βρήκε ένα βρέφος, εγκαταλειμμένο. Σαν καλή θεά θέλησε να το θηλάσει. Αλλά σαν αγαθή θεά δεν κατάλαβε ότι ήταν το ίδιο βρέφος, νόθο του άντρα της με την Αλκμήνη… Έχουν και οι θεές τις αφελείς στιγμές τους. Έτσι πήγε η Ήρα να θηλάσει το… ορφανό και το «ορφανό», που είχε πατέρα τον θεό των θεών, της πάτησε τέτοια ρουφηξιά, που παραλίγο να την κάνει θνητή από τον πόνο. Πέταξε το μωρό από πάνω της, και το γάλα της, το μισό, τινάχτηκε στα ύψη και έφτιαξε τον… γαλαξία και το άλλο μισό χύθηκε παρά θίν’ αλός και γέννησε τα κρινάκια της άμμου.». Εμείς στη Νάξο θα συμπληρώναμε το μύθο, πως όπου ο «παρά θίν’ αλός» ήταν σκεπασμένος ερμητικά με ομπρέλες, το γάλα της Ήρας δεν έπεσε στην άμμο και έτσι εκεί δεν γεννήθηκαν κρινάκια!!
