Από αναρτήσεις στο facebook 9-3-2022
Το έθιμο των κορδελάτων που διατηρείται στα Λιβάδια, Κυνίδαρο, Μέλανες Εγκαρές κτλ έχει αρχαιοελληνικές ρίζες, με πολιτιστικά στοιχεία διαφορετικά και λεπτότερα από το βοσκήστικο γνήσιο διονυσιακό έθιμο των κουδουνάτων. Τα έθιμα διατηρήθηκαν στους κλειστούς κύκλους των χωριών μας. Το κάθε χωριό έχει τα δικά του και αυτός είναι ο πλούτος μας. Η επικοινωνία σήμερα οδηγεί στην όσμωση των εθίμων. Αν αναμειχθούν οι κουδουνάτοι με τους κορδρελάτους θα προκύψουν νέα «έθιμα», καταστρέφοντας τα αυθεντικά που διατηρήθηκαν επί αιώνες. Το έθιμο είναι δεμένο με τον τόπο, την ιστορία και τη κοινωνία του. Οι κορδελάτοι στη πλάτσα τ’ Απεράθου μπορεί να δώσουν μια παράσταση, το ίδιο και οι κουδουνάτοι στις Μέλανες. Μια παράσταση σε άλλη εποχή εκτός αποκριάς θα είναι μια αναπαράσταση που δεν θα συγκινεί κανένα. Ο κουδουνάτος ή ο κορδελάτος δεν μπορεί να γίνεται δείγμα προς επίδειξη όπως τα προϊόντα ή η έκπληξη στους αποκριάτικους χορούς της Αθήνας. Γιατί δεν λειτουργεί έξω από τη κοινότητα, το ομαδικό παθιασμένο πνεύμα. Το αποκριάτικο έθιμο είναι δρώμενο, βίωμα, έκρηξη που ανάβει στη καθορισμένη μέρα και ώρα, στο καθορισμένο τόπο που λειτουργεί σαν ζωντανό σκηνικό, με το κρασί και τις τσαμπούνες, το χορό και τα τραγούδια, με τους κατοίκους δρώντες και όχι θεατές ή καταναλωτές κρεατινών.
Χθες παρακολουθήσαμε αντιδράσεις προστασίας των εθίμων μας, με βίαιες αντιδράσεις στις Μελανές και με λαογραφικές αναλύσεις Απεραθιτών στο Facebook. Μάλλον ανοίγει μια συζήτηση, γιατί υπάρχουν και άλλες απόψεις ή ερωτήματα. Πως προστατεύεται ένα έθιμο; Ποιο είναι το όριο μεταξύ ενός εθίμου και μιας χορηγούμενης αποκριάτικης εκδήλωσης; Γιατί δεν ωφελούν κανένα οι απομιμήσεις; Δημιουργούνται νέα έθιμα όπως αυτό της Κινηματογραφικής Λέσχης Νάξου ή κουδουνοφόρων στο Φιλώτι; Ποιος και πότε έχει δικαίωμα να χρησιμοποιήσει ένα έθιμο προς οικονομικό όφελος του συνόλου;
